De Bijbel zegt dat alles mogelijk is wanneer u gelooft. Het eerste is bekering en betekent: omkeren naar God. Het tweede, wat een verlengde is van bekering, is het geloof in vergeving en redding . In de Bijbel wordt veel over geloof gesproken. Jezus Christus heeft, toen Hij naar de aarde kwam, mensen aangemoedigd om in God te geloven. Dit was in feite één van Zijn voornaamste onderwerpen van Zijn hele bediening - geloven in God. Wij kunnen Gods vergeving niet krijgen wanneer wij niet geloven. Wij hoeven geen goede werken te doen om vergeving te ontvangen. Vergeving is veel te duur en te kostbaar om het te kunnen verdienen met goede werken, met geld, met pelgrimsreizen van welke aard of wat dan ook. God geeft ons vergeving zonder tegenprestatie. Waarom? Omdat het zo kostbaar is, zo kostbaar, dat wij er nooit met geen enkel goed werk voor kunnen betalen. Geloof is geen erg gecompliceerd iets. Het betekent niets minder dan het uitstrekken van onze handen en datgene aannemen wat God ons wil geven. De Bijbel zegt in Efeziërs 2 vers 8: ' Door Zijn genade bent u gered; doordat u in Hem ging geloven. Dat is niet uw eigen verdienste, maar een geschenk van God.' Geloof en genade zijn twee belangrijke woorden die wij in het Nieuwe Testament tegenkomen en die een hele simpele betekenis hebben.

Genade kunnen wij omschrijven als: Gods hand die zich naar ons uitstrekt om ons te helpen, ons te zegenen, ons te vergeven en ons kracht te geven om elke taak in ons leven uit te kunnen voeren. Wat is geloof? Geloof is ons hand uitstrekken om die hulp en die zegeningen van God te ontvangen. Wanneer ik u een Bijbel wil geven en u wilt deze ontvangen, dan moet u uw hand uitstrekken om deze Bijbel te kunnen krijgen. Dat is geloof; wanneer God mij iets aanreikt, dan strek ik mijn hand uit om het te pakken. Ik vertelde u in een eerder deel dat God ons niets door 'de strot duwt'. Hij dwingt ons niet om iets aan te nemen wat wij niet willen hebben, omdat Hij ons de keuzevrijheid heeft gegeven. Hij wil geen hersenloze robots die alleen maar doen wat Hij geprogrammeerd heeft. Hij wil dat wij een keuze maken. Wanneer ik kies om te geloven, dan heb ik een keuze gemaakt. Ik zeg dan: "Heere, ik geloof dat Christus voor mijn zonden is gestorven en weer opstond uit de dood. Ik neem U aan als mijn Heer'.

De Bijbel zegt veel over de kracht die uitgaat van de naam van de Heere Jezus Christus. Er is op aarde geen andere naam waardoor wij gered kunnen worden, waardoor wij vergeving kunnen krijgen. U kunt dat ontvangen door uw handen uit te strekken. Met andere woorden, wanneer u tegen de Heere zegt:' Heere Jezus, ik ben een zondaar. Ik wil mij afkeren van mijn zonde. Ik geloof dat u voor mij stierf, en wil U nu in mijn leven toelaten.' Dan, na dit eenvoudige maar oprechte gebed, vanuit uw hart - het kost u nog geen minuut - kunt u op dat moment een kind van God zijn. Dit is geen magische toverspreuk. Weet u, God let niet op speciale woorden. Net als een aardse vader er ook niet op let of zijn kind wel de juiste woorden spreekt, of een zin goed verwoordt, of op een goede manier uitspreekt. Hij zal niet eens op de zinsopbouw letten. Hij luistert naar de woorden van het kind waar een hartsverlangen van uit gaat. Het zelfde geldt wanneer u tot God spreekt. God luistert meer naar uw hart dan dat Hij op uw woorden let.

In Johannes 6 vers 37 spreekt Jezus de volgende woorden: 'Als iemand bij Mij komt, zal Ik hem nooit wegsturen.' Het doet er niet toe wie u bent. Christus stierf niet alleen voor christenen. Hij stierf voor de zonden van de wereld. De Bijbel plaatst alle mensen in de

categorie "zondaren". Wat onze religie, ons geloof ook is, wij zijn allemaal zondaren. Er is geen onderscheid tussen de één en de ander. Wij zijn allemaal geboren met de zelfde natuurlijke eigenschap. Wij zijn allemaal, ver weg van God, geboren. De Bijbel biedt daarom aan iedereen, op gelijke wijze, vergeving aan door te zeggen dat Christus voor al onze zonden stierf. Dus geloof is het middel om onze handen uit te strekken en datgene in ontvangst te nemen wat God ons in Christus heeft belooft. Er staat een vers in de Bijbel dat zegt dat God ' ons met allerlei geestelijke zegen in de hemelse gewesten gezegend heeft in Christus.' (Efeziërs 1 vers 3)

Hoe komt het nu dat sommige christenen meer groeien in geloof dan anderen? De reden is geloof. Wij kunnen stellen dat Gods zegeningen als een feestmaaltijd is dat is uitgestald op de tafel. Wanneer u echter naar een buffetlunch of -diner gaat dan is al het voedsel uitgestald. Niemand doet het voor u op uw bord. U moet naar de tafel gaan waar het voedsel is uitgestald en het zelf op uw bord leggen. Dus wanneer u weinig of veel wilt, dan is dat uw keus. Sommigen vullen hun bord elke keer tot de rand, bij elke maaltijd. U kon hetzelfde doen maar dat deed u niet. Dit is hoe het met veel christenen gaat. Zij nemen niet alles wat God voor hen klaar heeft liggen. Dat is waarom zij geestelijk arm blijven en niet groeien.

Geloof betekent de dingen zien die God gegeven heeft en die ons toe-eigenen. Denk aan de belofte die wij lazen in Efeziërs 1 vers 3, waar God ons, in Christus, heeft gezegend met alle geestelijke zegeningen die in de hemel verkrijgbaar zijn. Dat houdt in, alles wat wij nodig hebben voor ons geestelijk leven, te beginnen met vergeving. Onthoudt dat vergeving van zonden slechts het begin is. Alles wat wij in de vorige delen besproken hebben is uitsluitend om een fundament te leggen voor de fantastische bovenbouw die in de komende delen gebouwd gaat worden. Het is het fundament, het verwijderen van ons verkeerde verleden, het verwijderen van onze schuld, het betalen van onze schulden, het vereffenen van oude rekeningen. En dit alles begint met bekering en geloof - een omkeren naar God; zaken rechtzetten met betrekking tot de dingen die wij in het verleden verkeerd hebben gedaan en Gods vergeving hiervoor gratis ontvangen: Onze handen uitstrekken en zeggen: 'Heere, U heeft mij, in Christus, gezegend met elke geestelijke zegening in de hemel. Dat wil ik van U ontvangen'.

Dit is het uitgangspunt wat wij door de hele Bijbel vinden. Wij kunnen in het evangelie lezen dat toen twee blinde mannen bij Jezus kwamen en Jezus vroegen om hen te genezen van hun blindheid (Mattheüs 9). Zij wisten dat Jezus de kracht had om hun ogen te openen. Dus kwamen zij naar Jezus toe en vroegen dit aan Hem. En Jezus wilde dat voor hen doen. Er was ook een verlangen bij de blinde mannen om genezing te ontvangen. Toch stelde Jezus hen een vraag: 'Gelooft u dat Ik dat kan doen?' Ziet u, dit is Gods werkwijze met ons in alle omstandigheden, namelijk om ons een vraag te stellen. U vraagt iets aan God; u vraagt om vergeving. Laten wij zeggen dat dit het eerste is dat u aan Hem vraagt. De Heere zal dan aan u vragen: 'Geloof jij dat Ik jouw wil vergeven?' Wanneer u daarop reageert met: 'Nou, ja Heere dat weet ik niet zeker'. Dan krijgt u het ook niet. Het is net als bij de blinde man in Mattheüs 9:27-29, 'Gelooft u dat Ik dat kan doen?'

Stel nu dat één van hen gereageerd zou hebben met: 'Nou ja Heere, ik weet het niet zeker of U het wel kunt'. Weet u wat er dan gebeurd zou zijn? Hij zou nog steeds blind zijn weggegaan. Zij ogen zouden niet verandert zijn. Ziet u wat zich hier afspeelt? De man wilde dat hij kon zien, Jezus wilde zijn ogen openen, maar het gebeurde toch niet. Wat ontbrak hier