In 2 Kronieken 20 zien wij een beeld hoe wij kunnen overwinnen in onze strijd tegen satan. Hier kunnen wij lezen over een groot leger dat het wilde opnemen tegen koning Josafat. Josafat deed het juiste toen hij geconfronteerd werd met zo veel vijanden. Hij overtuigde de hele gemeenschap van Juda om God te zoeken door bidden en vasten. Toen bad hij zelf tot God en hun zwakheid, dwaasheid en gebrek aan geloof te erkennen. Hij sprak, “O, onze God, wilt U hen veroordelen? Wij hebben immers niet de kracht het tegen dit grote leger op te nemen? Wij weten niet wat wij moeten doen, maar onze ogen zijn op U gericht." (vers 12) Dit is het geheim van elk effectief gebed – onze zwakheden en onze dwaasheden toegeven en God volkomen vertrouwen dat Hij de strijd voor ons aangaat.

Josafat bekende dat hij niet wist wat hij moest doen – dat is een goede bekentenis om na te volgen, omdat God beloofd heeft om wijsheid te geven aan hen die toegeven dat zij daar gebrek aan hebben. Wij moeten echter wel in geloof om wijsheid vragen (Jakobus 1:5-6). Dat is wat Josafat deed. Hij gaf zijn onvolkomenheid en gebrek aan wijsheid niet alleen toe; Hij sloot zijn gebed af met een uitdrukking van volkomen vertrouwen in God. Hij sprak: “maar onze ogen zijn op U gericht". Hij zei met andere woorden tegen God: “Wij verwachten dat U namens ons op treed”. EN GOD DEED DAT!! Direct nadat Josafat gestopt was met zijn gebed, zond God hem onmiddellijk een antwoord: ”Wees niet bang!...Want dit is niet uw strijd, maar de strijd van God…. U zult niet hoeven te vechten… blijf staan en kijk toe hoe God u allen op een wonderlijke manier gaat redden,” (vers 15,17). Josafat prees de Heere zodra hij deze woorden gehoord had. De volgende morgen stelde hij aan de punt van het leger zangers op om, in een heilige feestkleding, de Heere te loven en te prijzen, om de soldaten van Juda voor te gaan in de strijd. Zodra zij begonnen met zingen en lofprijzen van de Heere, versloeg de HEERE de vijanden (vers 21-22 NBG).

Het is de geest van lofprijzing wat ons vertrouwen in de Heere tot uitdrukking brengt en wat de vijand doet vluchten. Dit is de balans die wij nodig hebben in de gemeente – de geest van lofprijs en heiligheid. In het christendom vinden wij helaas extremen aan beide zijden hiervan. Aan de ene kant zijn er die geen heilig leven leiden en God loven en prijzen met luide stem en veel emoties. Zij prijzen, tijdens de samenkomst, de Heere in andere tongen, gaan naar huis en schreeuwen tegen hun vrouwen in hun moeders tong!! Dit is één uiterste van misleiding. Voor een zielse persoon die geen onderscheidingsvermogen heeft kan dit geluid en deze emoties hemels lijken. Maar zij, die wel onderscheidingsvermogen hebben, zullen herkennen dat “zij die in het vlees zijn, God niet kunnen behagen” (Romeinen 8:8), hoe emotioneel zij ook in tongen zingen, of hoe luid zij de Heere ook loven en prijzen. Het tweede extreme wat men tegenkomt is dat velen, die zichzelf welgemeend oordelen en oprecht zoeken om een godvruchtig leven te leven, maar de geest van aanbidding en lofprijzing echter in hun leven missen. Zij schijnen alleen maar te geloven dat men elkaar elke keer moet vermanen en zien er zo serieus en somber uit terwijl zij daar mee bezig zijn.

In Hebreen 2 vers 12 staat over Jezus geschreven dat Hij twee dingen doet in het midden van de gemeente; 1. De Naam van de Vader verkondigen. 2. De Vader lofzingen. Jezus is niet alleen de Boodschapper van de Vader, die Zijn Woord aan ons geeft, maar ook de Aanbiddingleider en Voorzanger in de gemeente. Dit zijn de twee terreinen waarin wij Jezus in de gemeente moeten navolgen als onze Voorloper en oudere Broeder,

Wanneer wij gaan staan om het Woord te delen in de gemeente, dan moet het de naam van onze Vader zijn die wij proclameren en niet onze eigen naam. Wij moeten niet gaan opstaan om te laten zien hoe goed wij kunnen preken, of hoe trouw wij de afgelopen week geweest zijn. Ook moeten wij mensen niet met sommige woorden om de oren slaan - woorden uit de Bijbel, die wij voor hen noodzakelijk vinden!! Al dit soort verkondigingen zijn werelds, ziels en demonisch. Zij zijn een schandelijke ontering van de Naam van de Heere. Alleen het getuigenis van Jezus is de geest van gezalfde profetie (Openbaring 19:10). Wij moeten in de gemeente Jezus volgen in het verheffen van onze stem in de lofprijs aan de Vader. Gebed alleen is niet voldoende. Wij moeten God lof brengen. Tien mensen met lepra baden tot Jezus voor genezing. Slechts één prees Hem. Dit is ongeveer de verhouding die wij tegenwoordig in de kerk ook zien.

Het gevolg van Josafat’s benadering van de strijd was dat “niemand (van de vijand) ontkwam” (vers 24). Wat dit voor ons betekend is dat wanneer wij de strijd met satan op dezelfde wijze aangaan – in geloof en lofprijzing – er geen enkel van onze problemen onopgelost zal blijven. 2 Kronieken 20 begint met “een grote groep vijanden”, maar eindigt met in vers 24 met “niemand was ontkomen”. God is op machtige wijze in staat om elk probleem in ons leven op te lossen. Het volk van Juda werd rijk van wat was achtergelaten in de strijd (vers 25) En dit geld voor ons in het krijgen van geestelijke rijkdom.

Het verdrietige is dat Josafat vergat wat hij die dag geleerd had, afdwaalde en compromissen sloot tegen het einde van zijn leven. Velen die eens geleerd hebben om “God te loven en te prijzen in feestkleding”, lijken niet in staat om dit vastberaden tot het eind vol te houden. Ergens op hun weg gaan zij toch weer compromissen sluiten, maar dat hoeft voor ons niet zo te zijn. God is op machtige wijze in staat om ons te helpen om tot het eind stand te houden. Wij prijzen de Heere God op elk moment en voor elk ding, niet omdat “het slechter had kunnen zijn” (iets wat psychologen tegen hun patiënten zeggen), maar omdat “het niet beter had kunnen zijn”- omdat God alle dingen doet medewerken ten goede (Romeinen 8:28) Dat is de lofprijzing door geloof. Wij kunnen allemaal terug kijken op ons leven en constateren hoe God veel dingen, waar wij van dachten dat ze slecht voor ons waren, voor ons tot iets goeds heeft gemaakt. De Heere wil ditzelfde ook doen voor onze toekomst. Wanneer wij dat geloven en daarin vertrouwen, dan prijzen wij de Heere op elk moment.

In Psalm 106:12 lezen wij, “Toen geloofden zij Zijn woorden, zij zongen Zijn lof”. Wij kunnen hier lezen dat het volk Israël, dat Egypte verlaten had, God alleen kon prijzen nadat zij zagen dat hun vijanden waren begraven in de Rode Zee (vers 11). Dat is leven (geloven) door te zien – God prijzen nadat Hij onze problemen heeft opgelost. Dat was het enige wat onder het Oude Verbond mogelijk was, omdat zij niet konden leven door geloof.

Maar nu, onder het Nieuwe Verbond, zijn onze hoofden gezalfd met de olie van de Heilige Geest, en prijzen wij God “voor de ogen van mijn tegenstanders;…want, De HEERE is mijn Herder…en Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren. (Psalm 23:5,1,2). Nu kunnen wij de Heere God prijzen, zelfs wanneer de Rode Zee niet voor ons geopend is, de Egyptenaren ons op de hielen zitten en de bergen ons van alle kant omgeven. Dat is de lofprijs die ontspringt vanuit een levend geloof in de Almachtige God.

Zelfs in het dal van de schaduw van de dood, vrezen wij geen kwaad, want wij geloven dat geen haar op ons hoofd, door onze vijand aangeraakt kan worden, zonder de toestemming van onze Vader in de hemel. Net als Jezus kunnen wij tegen onze vijanden zeggen, “"U zou geen macht over Mij hebben als God u die niet gegeven had," (Johannes 19:11 HB). Daarom is er geen enkel reden om medelijden met onszelf te hebben, of the klagen en te morren over onze omstandigheden of over anderen