Als je vertrouwen hebt in de leiders van je lokale kerk, dan is het gemakkelijk om je in alles aan hun gezag te onderwerpen. Maar misschien heb je geen vertrouwen in de oudsten in je gemeente. Dan moet je onderscheid maken in ‘kerk-zaken’ en ‘persoonlijke zaken’, zodat je duidelijk kunt weten wanneer je jezelf aan hun gezag moet onderwerpen en wanneer je dat niet hoeft.

Kerk zaken:

Kerk zaken hebben betrekking op de orde van dienst in de gemeente, de geestelijke richting waarin de kerk zich begeeft, de bediening van de kerk die benadrukt wordt, de activiteiten die door de kerk georganiseerd worden, enzovoort. In dit soort zaken moet er altijd een volledige onderwerping zijn aan het gezag van de oudsten. Dat is niet omdat je ze respecteert als volwassen broeders, of omdat je vertrouwen in hen hebt, maar enkel omdat zij de herders van de kerk zijn waar God jou in geplaatst heeft – er van uit gaande dat God jou daar geplaatst heeft.

Jezus onderwierp Zichzelf aan Josef en Maria, ondanks het feit dat zij niet perfect waren en minder volwassen dan Hij, omdat Zijn Vader Hem in hun huis geplaatst had. Zo begon Hij zijn nieuwe leven in het vlees – in Nazareth gedurende Zijn eerste 30 jaar.

We mogen nooit het feit vergeten dat Jezus Zijn eerste stappen op de Nieuwe en Levende weg zette door onderwerping aan imperfect gezag thuis. Alle volgende stappen kwamen later.

Je mag nooit de bron van onrust zijn in welke kerk dan ook – want God haat diegene die onrust zaaien onder de broeders – hoe spiritueel of ijverig zij zichzelf ook mogen vinden (Spreuken 6:16-19). Rebellie tegen door God benoemd leiderschap is altijd Satanisch. Het is de weg van Korach (Judas 1:11; Numeri 16) en altijd het gevolg van trots en hoogmoed*1. Als je er echter niet zeker van bent dat God je in die bepaalde kerk geplaatst heeft, dan moet je jezelf afvragen voor God of je die kerk moet verlaten om je bij een andere gemeente te voegen. Je moet echter nooit in een kerk blijven en daar verwarring zaaien, want God zal dat niet tolereren.

Je moet echter ook geen ‘gast’ worden in een kerk, om daar ‘het voedsel’ te nuttigen zoals je dat in een restaurant zou doen, met geen enkel gevoel van verantwoordelijkheid. De kerk is geen restaurant, maar een thuis. Je moet jezelf dus in je lokale kerk volledig onderwerpen, omdat je anders niet geestelijk zult groeien. Bedenk echter, dat je nooit een ideale kerk zult vinden, want elke kerk of gemeente is imperfect. Zoek naar een kerk die het dichtst bij Gods Woord staat – zoals je dat op dat moment kunt bepalen.

Als je op een bepaald moment voelt dat je een andere bepaalde punten moet benadrukken (die nu ondergeschikt zijn) in de kerk, dan is de correcte manier dit eerst te overleggen met je oudsten, om vervolgens precies te doen wat zij zeggen. De verkeerde manier zou zijn om je punten te benadrukken in de samenkomsten door het Woord te prediken, dat in strijd is met de richting die door de leiding bepaald is. Als je heel erg van mening verschilt met je gemeenteleiding, ongeacht het onderwerp, en je ervaart dat je jezelf niet aan hun leiderschap kunt onderwerpen, of als je ervaart dat de leiding de kerk in de verkeerde richting leidt, bedenk dan dat je altijd vrij bent om zo’n gemeente te verlaten en een gemeente voor jezelf te starten, met de nadruk op die onderwerpen waarvan jij denkt dat die belangrijk zijn.

Als God met je is, dan zal Hij je nieuwe stap zegenen – zoals Hij deed bij Maarten Luther, John Wesley, William Booth, Watchman Nee en vele anderen, in vele landen, door de eeuwen heen, die hun lokale kerk verlieten en zelf een nieuwe kerk startten onder Gods leiding. Als je echter handelt vanuit je eigenwijsheid, en God is niet met je, dan zul je ontdekken dat je in de voetsporen treedt van Theudas en Judas de Galileeër (Handelingen 5:36-37) en vele duizenden anderen in de afgelopen twintig eeuwen van christendom. Zij startten nieuwe bewegingen en eindigden uiteindelijk in verwarring en frustratie.

Persoonlijke zaken:

Onder persoonlijke zaken vallen bijvoorbeeld welke kleren je draagt, hoe je je geld uitgeeft, in wat voor soort huis je verkiest te wonen, waar je naar toe reist en hoe (vliegtuig of per trein), Welke kleding je familie draagt, welke voedsel je eet, welk speelgoed je voor je kinderen koopt, of je kinderen computerspelletjes mogen spelen of niet, of je toestaat dat je kinderen bij de buren sport op tv kijken of niet, welke baan je moet kiezen, waar je werkt, enzovoort. Met betrekking tot dat soort zaken ben je helemaal vrij om je eigen keuzes te maken. Je hoeft je oudsten daarin niet te gehoorzamen of hen niet eens te vragen, als je geen vertrouwen in hen hebt. Als je twijfels hebt met betrekking tot zulke onderwerpen, dan kun je ook een oudere broer uit een andere woonplaats vragen om raad, als je in hem meer vertrouwen hebt dan in je lokale oudsten. De uiteindelijke beslissing ligt echter bij jouzelf. Er is geen sprake van rebellie als je in dit soort zaken anders handelt, tenzij je ervaart dat jou houding of kledingstijl, of die van je kinderen, een struikelblok vormt voor anderen in de kerk. In dat geval, moet je bereid zijn om te luisteren naar wat ze je er over willen vertellen.

De weg van wijsheid is om onderscheid te maken tussen de zaken waarin je jezelf moet onderwerpen aan het gezag van je gemeenteleiding, en wanneer je dat niet hoeft te doen. Een gebrek aan vertrouwen in je gemeenteleiding betekend niet dat je rebelleert – want niet alle oudsten broeders hebben ‘geestelijk verstand’ en niet alle oudsten broeders zullen altijd inspireren tot het verkrijgen van vertrouwen. Als je echter uiteindelijk jezelf aan niemand onderwerpt, dan is het heel gemakkelijk om jezelf als maatstaf te nemen, om zo vervolgens een makkelijk doel voor Satan te worden om je omver te werpen en te vernietigen. Dat God ons zal helpen om altijd op het pad van de wijsheid te wandelen.

*1 of: Arrogantie

Vertaling: Michel de Ruijter