In Numeri 13 kunnen wij lezen dat de Israëlieten in Kades-barnea, bij de grens van Kanaän, het land dat God hen beloofd had, aankwamen. Het is op dat moment twee jaar geleden dat zij Egypte ( Deuteronomium 2:14) verlaten hadden en God tot hen sprak dat zij het land in bezit moesten nemen. De Israëlieten stuurden daarop twaalf verspieders om het land te verkennen. Alle twaalf verspieders kwamen terug met de mededeling dat het inderdaad een prachtig land was. Tien van hen voegden daar echter aan toe: “ Maar de mensen die daar wonen zijn sterk en hun steden zijn goed versterkt en groot. We hebben zelfs reuzen, kinderen van Enak, gezien !” “Zij zijn onoverwinnelijk”. Twee van de verspieders echter – Kaleb en Joshua – reageerden met de woorden: " Laten wij nu meteen optrekken en het land in bezit nemen, want wij zijn sterk genoeg om het te veroveren !" De 600.000 Israëlieten luisterden echter naar de meerderheid.

Wat kunnen wij hiervan leren? In de eerste plaats dat het gevaarlijk is om achter een meerderheid aan te lopen, omdat een meerderheid meestal vastberaden de verkeerde kant op gaat. Jezus zei in Mattheus 7:14: “ De poort naar het leven is nauw. En de weg erheen smal. Weinig mensen vinden hem ”(HB). De meerderheid gaat over de brede weg naar de ondergang. Dus, wanneer u de meerderheid volgt als uw voorbeeld, dan bevindt u zich zeer zeker, samen met hen op de weg naar de ondergang. Denk dus nooit dat een grote gemeente een meer geestelijke gemeente is. De gemeente van Jezus had slechts 11 leden. Wanneer tien leiders iets gemeenschappelijks zeggen en twee juist het tegenovergestelde, wie zult u dan volgen? God was op de hand van de twee – Joshua en Kaleb. Ongeloof en satan was op de hand van overige tien. De Israëlieten volgden echter dom genoeg de meerderheid, met als gevolg dat zij 38 jaar in de woestijn moesten rondzwerven. Zij hadden niet het onderscheidingsvermogen om te kunnen zien aan welke kant God stond! God plus één mens is altijd een meerderheid ten opzichte van iedere hoeveelheid anders denkenden – en daarom wil ik altijd God volgen. In Exodus 32 kunnen wij zien dat God op de hand was van slechts één persoon – Mozes – toen alle Israëlieten het gouden kalf vereerden. Maar van al de twaalf stammen kon alleen de stam van Levi dit onderscheiden. En nu, terwijl God met Jozua en Kaleb was, had de stam van Levi dit onderscheidingsvermogen niet!

Dit zijn allemaal lessen voor ons, vandaag de dag. Het christendom staat vandaag de dag, over het algemeen, bol van compromissen en wereldgelijkvormigheid. Her en der doet God enkelen opstaan om compromisloos voor Gods waarheid uit te komen. Wanneer u het vermogen heeft om dit te kunnen onderscheiden, dan zult u erkennen dat God met deze enkelingen is en zult u met hen opstaan tegen de meerderheid. U zult dan met hen het beloofde land binnen gaan.

Hoe kunt u iemand herkennen waarbij u kunt zien dat God met hem of haar is? Hij of zij spreekt de taal van geloof. Jozua en Kaleb spraken de woorden van geloof: “Wij zullen overwinnen”. “ Wij kunnen de reuzen van boosheid, seksuele verlangens, roddelen en de liefde voor geld overwinnen. Wij kunnen satan overwinnen en hem onder onze voeten vermorzelen ”. Dat is de taal van de man die op Gods hand is. De persoon die niet op Gods hand is zegt: “Wij moeten de Bijbel niet zo letterlijk nemen. Wij zijn per slot van rekening slechts mensen. Wij zullen tot het einde van ons leven verslagen worden. Kijk maar naar de menselijke psychologie! Om eerlijk te zijn heb ik niets met “menselijke psychologie”. Ik geloof Gods Woord! Heel veel christenen komen, net als de Israëlieten, op een dwaalspoor door menselijke redenaties. God heeft Zijn waarheden voor de knappe en intelligente mensen verborgen en deze aan kinderen geopenbaard. Wanneer u uw menselijke redenaties en intelligentie gebruikt om de Bijbel te bestuderen, dan garandeer ik u dat u zult afdwalen. Wat u nodig heeft is openbaring door de Heilige Geest. Dat is de reden waarom Jezus vissers uitkoos om Zijn discipelen te worden en geen professoren zoals Gamaliel en zijn studenten. Later koos hij Paulus, één van de studenten van Gamaliel. De Here moest Paulus echter eerst drie jaar in de woestijn afzonderen om zijn trots tot nul te reduceren, voordat hij Gods openbaringen kon herkennen.

God was zo boos op de Israëlieten die aan Zijn kracht twijfelden dat Hij tegen hen zij: “ Geen van de mannen die mijn glorie kennen en de wonderen gezien hebben, die Ik in Egypte en in de woestijn heb gedaan, zullen het land zien. Want zij hebben tienmaal geweigerd Mij te gehoorzamen en te vertrouwen ” (Numeri 14:22 HB). Tien maal geweigerd was zwak uitgedrukt. Zij hadden namelijk tien keer tegen God gerebelleerd gerebelleerd.

Hier volgt een lijst met de tien keer dat zij rebelleerden:

1. Toen zij door de Egyptenaren werden achtervolgt bij de Rode Zee ( Exodus 14:11).

2. Toen het water bitter werd bij Mara (Exodus 15:24).

3. Toen zij geen brood hadden in de woestijn van Zin ( Exodus 16:2-3).

4. Toen zij het manna de nacht over bewaarden (Exodus 16:20).

5. Toen zij op de sabbat naar manna zochten (Exodus 17:27-28).

6. Toen er geen drinkwater was bij Rafidim (Exodus 17:3).

7. Toen zij het gouden kalf aanbaden (Exodus 32).

8. Toen zij klaagden bij Tabeëra (Numeri 11:1).

9. Toen zij om vlees vroegen (Numeri 11: 4-33).

10. Toen zij weigerden om het land Kanaän binnen te trekken ( Numeri 13).

God had hen negen kansen gegeven. Zij misbruikten Zijn vergevingsgezindheid – net zoals zo veel gelovigen dat tegenwoordig doen – en realiseerden zich niet dat de negende keer de laatste kans was die zij kregen. Het geduld van God was aan een einde gekomen en het volk werd gestraft toen het voor de tiende keer rebelleerde. Er was geen weg meer terug. Zij toonden berouw toen zij te horen kregen wat hun straf was en vroegen om nog één kans, maar het was te laat (Numeri 14:39-45). Veel gelovigen zullen ontdekken dat de mogelijkheden om een overwinningsleven binnen te gaan niet voor altijd beschikbaar zal zijn.