Elisa hunkerde naar de zalving die op Elia was en verlangde dit meer dan iets anders in de wereld. In 2 Koningen 2:1-10 kunnen wij lezen hoe Elia hem op dit punt testte. Eerst zei Elia tegen Elisa dat hij in Gilgal moest blijven terwijl hij zelf verder op weg ging. Elisa weigerde echter om Elia te laten gaan. Daarna liet Elia hem 20 Km meegaan naar Bethel en toen 17 km terug naar Jericho en nog 8 km verder naar de oostkant van de Jordaan, om de vasthoudendheid en trouw van Elisa in ieder deel van de reis uit te testen. Tenslotte vraagt Elia aan Elisa of hij nog een speciaal verzoek heeft dat hij kan inwilligen voordat hij weggaat. Elisa zegt: “Ik verlang slechts één ding en dàt is waarom ik u gevolgd ben. Dat is de reden waarom ik u niet wilde verlaten, zelfs niet toen u mij van u af wilde schudden. Ik wil een dubbele hoeveelheid van uw geest”. Elisa verlangde met heel zijn hart de zalving met Gods Geest. Hij was niet tevreden met iets minder dan dat en hij kreeg waar hij naar vroeg.

“Here wat ik ook mag verliezen in mijn leven, geef dat ik nooit Uw zalving kwijtraak"

Ik geloofs dat God ons vaak leidt zoals Elia Elisa leidde, om ons te testen, om te zien of wij met niets minder tevreden zijn dan met een volledige vervulling van Zijn Heilige Geest. Wanneer wij met minder genoegen nemen dan zullen wij ook niet meer krijgen dan waar wij naar verlangen. God geeft deze zalving niet aan de zelfgenoegzame en zelfvoldane gelovige die denkt dat hij goed zonder kan.

Wanneer wij ons echter realiseren dat dit het enige is boven alle andere, wanneer wij bereid zijn om net als Elisa dit te willen ontvangen en na te jagen en wij net als Jacob in Pniël (Genesis 32) met een oprecht hart kunnen zeggen: “Ik zal U niet laten gaan, tenzij U mij zegent”. Wanneer wij hunkeren naar de kracht van de Heilige Geest, deze opstandingskracht, dan zullen wij dat inderdaad ontvangen. Dan zullen wij oprechte Israëls (als Jacob) zijn, die de kracht van hebben God.

God staat juist vaak fouten en frustraties in ons leven toe om ons te laten zien hoe zeer wij Zijn zalving nodig hebben. Hij zorgt ervoor dat wij ons realiseren dat ondanks dat onze overtuiging evangelisch is en de Heilige Geest in ons woont, wij het nodig hebben dat de Geest van God met kracht in ons woont.

Het is geen gemakkelijke materie wat de zalving betreft. Toen Elia het verzoek van Elisa hoorde, zei hij niet tegen hem: “Oh, dat waar jij om vraagt is niet zo ingewikkeld. Ga hier gewoon op de knieën en ik zal jou mijn handen opleggen en jij zult het ontvangen”. Nee, Elia zei tegen Elisa: “Jij vraagt nogal wat”. Ja, het is nogal wat. Wij moeten er een hoge prijs voor betalen. Wij moeten bereid zijn om alles in de wereld vaarwel te zeggen.

Wij moeten meer de zalving met de Heilige Geest verlangen dan wat dan ook op aarde, meer dan geld en comfort, meer dan beroemdheid en populariteit en zelfs meer dan succes in ons christelijk werk. Ja, het is nogal wat waar wij afstand van moeten nemen. Maar dit is het wat “dorsten (hunkeren) naar” betekent. Wanneer wij op dat punt aankomen, dan kunnen wij naar Jezus toegaan om te drinken, of zoals de Bijbel het verwoordt: “ Stromen van levend water zullen uit uw binnenste komen en in veel richtingen stromen en leven geven daar waar de dood heerste ” (Joh. 7:37-39 en Ezech. 47:8).

Wanneer wij de zalving ontvangen hebben, dan moeten wij heel voorzichtig zijn om het niet meer kwijt te raken. Wij kunnen het ontvangen hebben en weer kwijt raken wanneer wij niet voorzichtig zijn. Wanneer wij ons bezighouden met negatieve en onvriendelijke kritiek, loos gepraat of onreine 2 gedachten en voorstellingen, of wanneer ons hart een schuilplaats is van trots of wrok of haat, dan is de zalving direct verdwenen.

Paulus zegt in 1 Cor. 9:27, “ Ik hard mijn lichaam en dwing het te doen wat ik wil, anders zou het weleens kunnen gebeuren dat ik, na anderen voor de wedstrijd te hebben opgeroepen, zelf wordt gediskwalificeerd ”. Ik denk dat hij zich realiseerde dat hij de zalving zou kunnen verliezen, niet zijn redding, maar wel zijn zalving (vervulling met de Heilige Geest). Ik heb mij er nooit een voorstelling van kunnen maken dat de machtige apostel Paulus, nadat hij zo veel gemeentes had gesticht, zoveel wonderen gedaan heeft en zo machtig door God gebruikt is, toch nog het gevaar liep om zijn zalving kwijt te raken wanneer hij zorgeloos geworden zou zijn. Hoe zit het dan bij ons? Wij moeten constant blijven bidden: “Here, wat ik ook mag verliezen in mijn leven, laat mij nooit uw zalving kwijtraken”.